De spelers doen de Coopertest. Er staat een JVC Boomblaster langs de kant en de piepjes slaan monotoon aan.
Net zo monotoon bewegen de spelers zich. Ik ben benieuwd hoe dat zometeen in de training er aan toe gaat.
Zoals het er nu uitziet is die orenwassing van afgelopen zondag nog steeds bezig in de koppies.
En zondag wacht Vitesse uit. Tijd voor omschakeling, want het is vandaag al woensdag.
Na de test lopen de spelers naar het andere veld.
Ze zijn altijd zoveel jonger en kleiner van stuk als je ze live ziet in plaats van op het scherm.
Sommigen kijken op, maar de meesten zijn in zichzelf gekeerd.
Een stilte waarvan ik me afvraag wat die in zich draagt.
Het is nog maar de start van het seizoen en de spelers kennen elkaar en de trainer nu net drie maanden.
Zou dat het zijn onwennigheid? Of is een ieder vooral bezig met zichzelf met de vraag of hij nu zal spelen na zondag?
Feit is dat tweederde van de spelers is vertrokken en er een heel elftal aan nieuwe spelers is aangetrokken.
Hoe goed kun je 22 andere mannen leren kennen in zo’n korte tijd.
Laat staan gezamenlijk als team een topprestatie neerzetten?
En als het eerste elftal ook nog eens keer in wisselende samenstellingen speelt,
is het wellicht logisch dat een orenwassing erbij hoort in deze fase.
Twee rondo’s schreeuwt de trainer. De spelers worden nu wat enthousiaster en als na deze oefening het afwerken op goal is en één van de
nieuwe mannen kort op elkaar twee schitterende goals maakt klinkt er gejuich.
Het plezier is niet weg dus, maar de serieuze ondertoon blijft.
Het is zondag de wedstrijd start, spannend!
De commentator na 20 minuten: “Er wordt gespeeld in een vreselijk laag tempo door beide ploegen.
Beiden stralen weinig zelfvertrouwen uit en zijn bang om fouten te maken en dan zal je zien dat dit juist gebeurt.”
Het wordt 1 – 1 en de wedstrijd is afgezien van de laatste 10 minuten vooral een tactisch schaakspel geworden waarin
behoudendheid en niet verliezen de hoofdrol lijken te spelen.
Ik reflecteer en plaats mezelf in de schoenen van de coach.
Hoe zou ik dit aangepakt hebben in die week na de orenwassing?
Maandag uitlopen en beelden laten zien van wat er mis ging. Allereerst persoonlijke onvrede laten uitspreken eerst in groepjes van twee en dan plenair.
Vervolgens ze in groepjes van drie zelf met analyses laten komen en hun oplossingen voor as zondag.
Dus eigen verantwoordelijkheid en leiderschap nemen en ze laten samenwerken in het woord.
Deze analyses en oplossingen stroomlijnen tot een eenduidige aanpak die wordt gedragen door het ‘hele’ team.
Vanaf dinsdag wil ik vervolgens weer lol zien!! Geen lange gezichten, maar plezier. Het is een spel, we maken fouten en die zijn er om van te leren.
Dit hebben we maandag gedaan en nu richt ik mij op het empoweren van die spelers die niet goed in hun vel zitten.
Ik doe oefenvormen waarin samenwerking centraal staat en inspireer ze om elkaar op positieve manier te coachen.
Niet tegen elkaar maar met elkaar.
Als elk afzonderlijk teamlid zich gezien voelt en het naar zijn zin heeft zal dat het geheel enorm positief beïnvloeden.
Deze Teamspirit aanpak en de focus op plezier blijf ik elke dag inzetten als de basis van wat we die dag trainen.
En natuurlijk mag er dan ook op het scherpst van de snede gespeeld worden.
Ik zal ze allemaal aanspreken omdat ik wil weten wat er omgaat in die mannen. Ik wil dat ze het naar hun zin hebben hier.
Ik zal ze vragen welk resultaat ze as zondag graag willen zien en de gemiddelde uitkomst op een groot bord zetten.
Om dit vervolgens ook weer los te laten en samen te genieten van dit geweldige spel dat voetbal heet.
Want als er plezier is en doen waar ze van genieten dan volgt resultaat vanzelf.
Hoe pak jij dit aan?